|

Interview met Mijn Schatje

Airmagazine ontmoette Marie Blanco Hendrickx  in Parijs. Onder het genot van diverse cappuccino’s, cake en gebakjes vroegen we haar alles over haar jeugd en opleiding, maar vertelde ze ook over haar leven als kunstenaar, de totstandkoming van haar werken en haar favoriete kunstenaars. Vandaag deel één van het interview.

special-parijs-mijnschatjeTijd voor een introductie voor de lezeressen die je nog niet kennen: Wie is Mijn Schatje?
Ik ben in 1983 op het platteland in Noord- Frankrijk geboren. Ik ben half Spaans, half Nederlands. Mijn Nederlandse oma noemde me altijd mijn schatje, vandaar.

Waar kennen de lezers je werk van?
Ik heb vanaf het begin van mijn carrière met talloze bedrijven samengewerkt. Ik maakte illustraties voor bedrijven als Reebok, Playstation en Fornarina. Met Fornarina heb ik twee collecties met kleding en accessoires gemaakt, dat was echt een geweldige uitdaging. Mensen kunnen mijn werk ook in magazines als Biba magazine, Jalouse, H magazine, WeAr gezien hebben of tegen gekomen zijn in boeken als The Garden of Eye Candy (Gingko press) en Illustration Now 2 (Taschen).

Mijn Schatje; het begin

Wat is je oudste herinnering aan het maken van kunst/tekenen?
Ik kan me niet meer precies herinneren wanneer ik begon met tekenen, zo jong was ik. Mijn eerste moment dat ik trots op een tekening was, was toen ik een paar rolschaatsen won met een tekenwedstrijd. Volgens mij had ik een enorme clown getekend. Ik heb die tekening nog wel ergens liggen denk ik, de neonkleurige skates niet meer…

Ik kan me ook nog herinneren dat mijn tante Marie Christine me , ik was twaalf, meenam naar het Centre Pompidou. Ik stond vol verbazing voor een groot Wassily Kandinsky schilderij “Bleu de Ciel” , waarop tientallen vreemde diertjes over een blauwe achtergrond zweefden. Dit is nog steeds een van mijn favoriete schilderijen, ik denk dat dit soort belevenissen je toekomst vorm geven.

Wat vonden je ouders van je beroepskeuze?
Mijn ouders steunden me altijd, ze zijn van het soort perfecte ouders dat hun kinderen altijd aanmoedigt zich te ontplooien.  Ons huis was gevuld met muziek, muziekinstrumenten, penselen en boeken, een behoorlijke hippie levensstijl in tegenstelling tot de klassieke Franse opvoeding. Dus toen mijn ouders zagen dat ik voortdurend in kunst geïnteresseerd was, was het een logisch gevolg dat ik iets in die richting zou gaan doen.

Ze hadden het niet erg breed maar ze kozen er altijd voor om ons dit soort dingen te geven in plaats van merkkleding of een tv en ze twijfelden nooit aan onze keuzes. Toen ik geïnteresseerd raakte in digitaal tekenen zorgde mijn vader er voor dat ik ene printer en alle benodigde software kreeg. Hele simpele programma’s, maar zo leerde ik het, vanuit nieuwsgierigheid.

Kun je iets meer vertellen over je opleiding?
Tijdens mijn middelbare school volgde ik bij de dichtstbijzijnde kunstacademie  lessen tekenen en visuele communicatie. Daarna ging ik fulltime naar diezelfde school en uiteindelijk volgde ik drie jaar ik aan het ESAD in Amiens , dat is een Art & Design school. Het was niet precies wat ik er van verwacht had, maar ik kwam er uiteindelijk mee in Parijs en kon er op mijn  21e mee aan de slag. Het was een hele brede opleiding, maar pas toen ik  helemaal voor mezelf werkte  welke kant ik precies op wilde. Het is moeilijk om je eigen stijl te vinden en het duurde bij mij ook jaren.

Zaterdag 13 augustus lees je in deel twee van het interview alles over haar werk. Over thuis werken,  balans vinden en hoe ze haar prachtige kunst digitaal opbouwt.

Posted by on augustus 12 2011. Filed under Art. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. You can leave a response or trackback to this entry

Leave a Reply

Vertel het door




Black Friday 2021Black Friday 2021