|

Terugkeer naar Suriname

suriname-nederland-christioVan Grote Regentijd naar herfst , het was wennen voor Christio toen hij als klein jongetje in Nederland kwam wonen. Na jaren keert hij terug naar Suriname, op Airmagazine vertelt hij over zijn belevenissen.

Ik stapte op het vliegtuig.
Knulletje van tien. Aan de hand van z’n moeder.
We vertrokken uit Suriname, op weg naar Nederland. Het beloofde land.

christio-suriname

Mijn moeder was gespannen. Ik niet. Tussendoor sliep ik, snurkend.
Het was raar maar het leek alsof ik ergens heen ging waar ik al was geweest. Dat kwam door de vele boeken die ik had gelezen.
Over sneeuw. Kaas. Speculaas. Chocolade. Sietse. Peter.Jan. Bram. Klaas.
En de kaarten die ik had gekregen van mijn ooms en tantes.
Prentjes van de vier jaargetijden. Winter. Lente. Zomer. Herfst.
Wat bijzonder. Vier jaargetijden  met allemaal een andere naam.
Ik kende de Grote Regentijd, de Kleine Regentijd, de Grote Droge Tijd en de Kleine Droge Tijd. Simpel en duidelijk: Regen, Meer Regen, Droogte,  Meer Droogte. Aan Lente, Zomer, Herfst en Winter moest ik echt wennen en ik haalde ze allemaal door elkaar. Maar ik leerde snel.
Die dag bevonden we ons in de Lente van ons leven.
We waren knoppen die zouden gaan bloeien.
Eenmaal uit het vliegtuig, bleek het anders. De lucht was grijs.
Af en toe scheen de zon, maar die was waterig en brandde niet.  Hij scheen. Punt. Plichtmatig bijna. En als het tijd was, ging hij weer onder. En alles was koud, de straten, de muren van ons huis en de mensen. Het was winter.
Gelukkig kwam de zomer! De zon schreeuwde over de daken en ging met enorm veel tegenzin onder om vrij snel weer op te komen de volgende dag.
Onze enige vriend leek het wel.

We hebben al die tijd geleefd van zomer naar zomer. Jaar in jaar uit.
Net zo plichtmatig als dat winterzonnetje uit mijn eerste herinneringen aan Nederland. Dat ging tegen staan.
Ik zocht vrijheid want ik voelde me gevangen.
Steeds weer kwam ik terug op het zelfde punt.
Alsof mijn pad een cirkel was en of ik nou linksom of rechtsom ging, het gevoel bleef. Ik wilde vrijheid.

Dus stapte ik weer op het vliegtuig. Suriname bezoeken.Alleen. Ik was gespannen. En klaarwakker! De hele vlucht. Acht uur lang.
Bij het uitstappen, schreeuwde de zon mij tegemoet. Welkom thuis!!!
Ik ademde in en ik voelde de energie in mijn longen.
Ik bevrijdde mezelf bij elke uitademing.
Vrijheid!

rotterdam-suriname-christio

 

Bij terugkeer in Nederland kon ik moeilijk aarden.Alsof ik er weer voor het eerst was maar dan zonder de voorkennis die ik als tienjarige wel had gehad. Weer zat ik gevangen.
Het doel werd gesteld. Vrijheid! Ik moest terug.
Het ronddraaien in cirkels was voorbij. Er was nu een rechte weg voor mij.
Deze leidde naar Schiphol. Nog één keer onderging ik de plichtmatigheid. Liet mezelf verdrinken in werk. Door het troebele water bleef ik kijken naar die weg die voor mij lag.
Door de bomen zag ik soms het bos niet meer. Als ik dacht te verdwalen, stond ik even stil, tot ik de weg weer vond.
Afgelopen vrijdag was het zover. Ik stapte op het vliegtuig….

Posted by on juni 16 2013. Filed under Real life, Real life/Future. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. You can leave a response or trackback to this entry

4 Comments for “Terugkeer naar Suriname”

  1. Beste Christio,

    Met dit stukje heb je me behoorlijk weten te boeien. Je bent een inspiratie voor velen en dan met name de (Surinaamse) jongeren die denken aan een sprong over de grote plas, dorstig naar avontuur en vrijheid. Doen wat je intuïtie je begeeft, je overgeven aan je diepste verlangen. Geloof hebben in jezelf. Allemaal ingrediënten om een mooi leven te leiden in de korte tijd dat we ons op deze aardbol mogen begeven.

    Ik zie dat je al een aantal maanden geen artikelen hebt geschreven. Hoe gaat het nu met je? Hoop op een reactie van je. Ondertussen lees ik nog meer over je belevenissen in su.

    Peace out brother,

    Richard

    • erg leuk! goed om wakker te worden en zo een bericht te lezen. ik schrijf nog steeds hoor zoals je aangeeft in je andere reactie. het gaat goed. ik zeg altijd dat de grootste blokkade in het leven van iemand de persoon zelf is. wat ik hier nu doe is idd een avontuur maar het is ook thuiskomen aan de ene kant en aan de andere kant weer keihard integreren. het thuiskomen overheerst en ik kan zeggen dat ik me gelukkig voel, iets wat ik al die jaren in NL niet echt heb kunnen zeggen!!

      • Echt goed te weten dat je je plek hebt gevonden. Is het trouwens niet veel harder werken nu je 3 baantjes hebt? Of zie je het niet meer als werk? Hoe kijken de bewoners naar jou als je het hebt over keihard integreren? Mis je nog iets van Nederland?

        Gelukkig laat je een realistisch beeld zien van het dagelijks leven, wanneer de “honeymoon” dagen voorbij zijn en je ook de moeilijke tijden met de buitenwereld deelt.

  2. Ik heb me trouwens vergist over het posten van artikelen. Ik zie dat je pas nog iets hebt geschreven. Excuses.

Leave a Reply

Vertel het door




Black Friday 2021Black Friday 2021