Kleden als een Surinamer, zonder delaila’s

Voor het eerst sinds 26 jaar ben ik langer dan vier weken in Suriname, mijn land van herkomst. Het is nog steeds wennen. Regelmatig vraag ik mij af of ik hier echt wil wonen of dat ik hier een eeuwige toerist wil zijn. Het antwoord is echt wonen. Omdat ik nog geen eigen plek heb, en dus ergens logeer duurt het wat langer voor ik mij echt weer thuis kan voelen.

Vage huurbeelden met creatieve prijzen

Voor mezelf heb ik een vaag  beeld van wat ik wil gaan doen, creatief bezig zijn. Het is zeker geen concreet beeld want ‘creatief bezig zijn’ kan van alles betekenen en toerisme trekt me ook erg aan. Daarnaast moet er gewerkt worden want voor een eigen plek moet je huur betalen en een huis huren in Suriname is belachelijk duur. Het is mij afgeraden zelf te bellen en te vragen naar een huis want bij het horen van mijn stem en dus mijn Hollandse accent is de kans groot dat prijzen ineens verviervoudigd worden aangezien de koers van de Surinaamse dollar, ten opzichte van de euro, 1:4 is. Ook werd gezegd dat ik mij niet als een toerist moest kleden omdat ook dat hetzelfde effect zou hebben. Tja.. Lastig dus! Na jaren van lange broeken en winterjassen wil ik wel erg graag in een korte broek en een simpel H&M-shirt lopen, heerlijk! Een paar van die makkelijke plastic slippers bij en hoppa, ik ben blij. En een toerist!

Surinamers dragen geen delailas?!

Ooit wilde ik met mijn vader de stad in en toen hij mijn slippers zag, zei hij pertinent NEE! Ik mocht niet naast hem lopen op die ‘delaila’s’, zoals ze hier genoemd worden. Dat was voor de toeristen en wij waren toch wel Surinamers! Maar helaas! Hij moest er van terugkomen. Ook hij krijgt nu te horen dat hij toch anders praat, ook al spreekt hij vloeiend Surinaams. Ondanks dat ze over het algemeen blij zijn met ‘ons’, is het toch jammer dat wij een ‘wij’ en zij een ‘zij’ zijn.

Alkemeen Beskaafde Witte Waas

Gelukkig is het niet voor iedereen zo. Zijn er mensen die wel door die witte waas heen kijken en nog steeds een Surinamer zien ..of nouja, weet je, het gaat mij erom dat we geaccepteerd worden om wie we zijn. Vorige week vertelde ik dat ze(ja… Ze) het gevoel gaven blij te zijn met die verloren zoon. Echter vinden ze ook dat die verloren zoon verkaast is, met ‘gedraaide tong’ praat(Hollands accent heeft). En soms willen mensen daar best ver in gaan door bij alles wat je zegt, uitleg te gaan geven over hoe je dat in ‘Alkemeen Beskaaf Surinaams’ dient uit te spreken. Of uitleg over de Surinaamse etiquette. Blijkbaar heeft men niets beters te doen …

Sambal?! Sambel! Pittig?! Peper!

Ik heb een bijbaantje, ja ik zeg bijbaantje maar ik heb nog geeneens een hoofdbaan! Gewoon gedaan om bezig te zijn, de mensen en de werkethiek te leren kennen. En het is iets dichts bij huis voor mij namelijk lekker kelneren in een restaurant waar er veel Hollandse toeristen komen. Heb ik nog menig blonde kop om mij heen en is de overstap niet gelijk zo groot.Het werken is er leuk maar toen een van de gasten vroeg om hot sauce en ik aan de kok vroeg of er iets van sambal was, keek hij me verbaasd aan. ‘Wat is sambAl? Of bedoel je sambEl?!’ Ik zuchtte en vervolgens zuchtte ik weer want er werd mij daarna verteld dat ik voortaan om peper moest vragen want zo zei men dat hier. ..ok….?

Groeten als een Surinamer

Een andere keer kwam ik binnen en zei ik vrolijk ‘Hallo!’ En lachte opgewekt erbij, zo een mooie brede glimlach, zie het voor je! Iedereen keek me verbaasd aan. En toen kwam het. ‘Uuhm je moet voortaan maar zeggen “goedemiddag iedereen” want zo zeggen wij dat hier. Wij zeggen geen hallo…ok?’
Dat was die welbekende druppel die dit ontdooiende ijsemmertje deed overlopen. Ik probeerde nog tot tien te tellen want ach ja, choose your battles. Echter kwam het er gewoon uit. ‘Ik ben Christio!!! Christio zegt HALLO!!!! Of hij nou in Nederland is of in Suriname, Christio zegt HALLO!!!! Dus bij deze: HALLO!’
Het enige wat ontsnapte uit betreffende haar mond was een mooie O. Sindsdien ben ik wel haar schat! En hebben we afgesproken dat zij mij zal helpen met bellen naar huisbazen.

Fietstocht naar de Goden

Ondertussen gaat het zoeken verder. Zoeken naar wat ik echt wil. Diverse sollicitaties zijn lopende en ik heb ook besloten mijn gevoel te volgen. Een van de dingen die ik wilde doen was gidsen. Ik wilde mijn land (met enige aarzeling typ ik dat ‘mijn’ na al die traumatische opmerkingen over mijn taalgebruik) laten zien aan de toeristen. Ik wilde vertellen over de geschiedenis. Uiteindelijk besloot ik bij een fietsverhuurbedrijf binnen te stappen. Zij verzorgen ook fietstours. De bedrijfsleider slaakte een zucht van verlichting toen ik aangaf wat ik wilde. Ze stonden al weken te springen om gidsen en hij had die ochtend besloten het te laten gaan en het over te laten aan… God, Allah, Vishnu, eigenlijk alle Surinaamse goden. En daar stond ik dan ineens!
Dus komende week ga ik mee als trainee! Lekker fietsen door Suriname. Genieten van de zon en het gevoel van vrijheid. Die echte baan komt zeker maar tot die tijd lijkt dit mij een geweldige tijdsbesteding die best goed betaald! Voor Surinaamse begrippen…

Alle nieuwtjes, blogs, winacties en tips altijd als eerste in je mailbox? Schrijf je hier dan in voor onze Airmagazine nieuwsbrief.

Posted by Christio Wijnhard on augustus 5 2013. Filed under Real life, Real life/Future. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. You can leave a response or trackback to this entry