|

Van mottenballen tot van Gils

Stel je eens voor dat je geen cupcakes, chocolade, sushi kan proeven. Of dat je de heerlijkste geuren niet kan ruiken. Nou dat heeft mijn lieve zusje R.

Zo 1 of 2 keer in het jaar ben ik ook weleens verkouden. Dan ruik ik helemaal niets. Of ik proef niets, en dat is voor mij al helemaal een drama. Vooral als er lekkere etentjes op de planning staan. Dat iedereen aan tafel zit en zegt: nou, jeetje zeg, dit is pas lekker Des. Ja, zulke vriendinnen heb ik nou. Mij kwellen terwijl ik geen ene reet proef. Een verschrikking. En elke keer denk ik dan: OMG, stel nou, STEL JE NOU EENS VOOR, dat ik VOOR ALTIJD, mijn HELE LEVEN LANG verkouden zou zijn en dus nooit meer iets zou kunnen proeven?!!

Ik sta er niet zoveel bij stil dat zusje R. het grootste deel van het jaar verkouden is. En als ze verkouden is op 1 dag 10 pakjes zakdoekjes er doorheen snuit. Die ze vervolgens heel charmant weggooit aan de zijkant van haar bed. Niet alleen proeft ze dan niets, maar ze ruikt ook niets.

Je eten niet kunnen proeven lijkt mij al een drama, maar iets niet ruiken is ook best frustrerend. Want zo ben ik er laatst achter gekomen dat een bepaalde geur mij weer helemaal terug kan brengen aan een herinnering. Een fijne herinnering, maar soms ook hele vervelende. De geur van Brinta pap ( ja dat heeft ook een geurtje ) riekt bij mij naar vroeger, toen ik nog een klein Desje was en altijd Brinta als ontbijt moest eten. Nou, ik, mijn kinderen hoeven geen Brinta pap te eten. Dat doe ik ze niet aan.

Soms fietst er een vrouw voorbij die hetzelfde geurtje draagt als mijn oma: Anais Anais. Dan kan ik denken aan de oppasmiddagjes door oma, en een gebakken eitje op donderdag. De geur van Tjin tjang balsem, heel scherp. Het herinnert me aan toen ik vroeger hoge koorts had en mijn moeder mijn borst altijd kwam masseren. Het herinnert ook aan mijn andere opa en oma in Indonesië, en daarom ook weer een beetje naar oude mensen.

De geur van mottenballen wat, typerend is voor de vakanties naar Indonesië. Mijn hele koffer rook er naar en toen Nenz eens tantes uit Indonesië op bezoek had, wist ze meteen wat ik bedoelde. Ik denk dat ik zelfs de geur van ( van Gils ) van ver zou kunnen herkennen ( het geurtje van papa ).

Een keertje was ik aan het werk en opeens rook ik de geur van het eerste huis van LOML. Het huis waar LOML en ik heel spannend onze eerste date hadden. Het was iets kenmerkends, en heel even rook ik het, en dacht terug aan die eerste date. En de fijne herinneringen die aan geuren hangen.

Mocht er dus de volgende keer een naar zweet ruikende persoon naast mij in de trein zitten, dan kan ik gewoon een Déjà vu beleven.

Posted by on november 29 2010. Filed under Des on air, Real life/Future. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. You can leave a response or trackback to this entry

3 Comments for “Van mottenballen tot van Gils”

    • ah ik moest eerst even google-en wie je bedoelde met Roy Lichtenstein. Maar dus niet iemand die stinkt, maar gewoon iemand die verdomd mooie pop arts maakt.

  1. Yep! Eén van de grootsten naast o.a. Warhol

Leave a Reply

Vertel het door




Black Friday 2021Black Friday 2021