Des wil toch plastische chirurgie

Nou schreef ik wel stukjes over hoe tevreden ik ben over mijn lichaam, en dat andere vrouwen dat ook gewoon moeten zijn, maar ik kan natuurlijk niet ontkennen dat er heus wel iets is aan mijn lichaam wat ik anders zou willen zien/willen veranderen/eraf willen snijden. Namelijk: mijn tenen.

Want waar ik alle mooie/goede/handige lichamelijke dingen heb geërfd van mijn vaders kant (volle lippen, kleine spleetogen, het vermogen om veel te kunnen eten zonder aan te komen) heb ik 1 ding dan weer niet van zijn kant geërfd, en dat zijn hun mooie voeten.

Al mijn tantes, neefjes, nichtjes, mijn vader, ze hebben allemaal mooie voeten. Met jaloezie kijk ik in de zomer naar hun mooie ronde voeten en schattige volle dikke tenen. Nergens zie ik zo’n tweede teen die groter is dan je grote teen.
Want ja, die heb ik.

Het is niet zo zeer dat ik continue met dichte schoenen en sokken aan loop, maar het liefst natuurlijk wel. En das knap lastig in de zomer waar opeens de mooiste peep toes bij de Office, Wehkamp of Zara te vinden zijn. Of van die leuke slippertjes.

Dus kijk ik op terrasjes altijd naar andermans tenen (wat ik u niet aanraad hoor, want O My God, ik zie me toch een stel lelijke flippers voorbij komen) en vervolgens naar die van mij. Rare knobbels aan de zijkant, lange dunne scheve tenen, nagels die nooit recht groeien. Dus nu vraag ik mij af of ik ze gewoon niet kan afsnijden.

Want eigenlijk menschen: Tenen, wie zou ze nou echt missen?

Posted by Des on april 1 2011. Filed under Des on air, Real life, Real life/Future. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. You can leave a response or trackback to this entry