Harry Potter is op mijn voorhoofd geschreven

Op mijn voorhoofd heb ik een groot litteken. Als de zon erop schijnt wordt ie een beetje rood, en zwelt ie op. Ik lijk wel een beetje op Harry Potter. Jammer genoeg kan ik niet toveren. Vaak genoeg “hokus pokus pilatas pas, ik wou dat ik de nieuwste Blake Louboutin had” gezegd, zelfs met een satéstokje erbij gezwaaid, maar nee hoor.

Opeens was daar een glazen deur. Ja niet lachen. Ik dacht dat de deur open was, dus a la Des duwde ik er lomp tegenaan. Krak, zei het glas, mijn hele voorhoofdhuid los, het bloed spoot alle kanten op. In het ziekenhuis kreeg ik 3 prikken verdoving, en een hele lieve grappige dokter geen Mcsteamy helaas. Daaropvolgend liep ik een paar weken voor lul met een flink verband rond mijn hoofd.

Ik vond het verschrikkelijk, toen het net gebeurd was. Ik was een jaartje of 18, en dacht alleen maar: nu ben ik dat meisje met dat litteken. Vooral toen het nog een vers litteken was, roze, rood, en  allemachtig het was ook niet een klein streepje op mijn hele voorhoofd. Het leek wel een kraterlandschap!

Een jaartje later ben ik nog naar de dokter geweest. Of het litteken iets kleiner gemaakt kon worden?  Dat zou niet kunnen, uiteindelijk zou het toch een litteken blijven.

Nu 10 jaar verder is het litteken sterk vervaagd. In de zomer valt hij het meest op, vooral als ik midden op het litteken een muggenbeet heb. Kan er een mooi verhaal van maken (en toen vloog mijn hele hoofd eraf, en een heel bloedbad in huis, en bijna was ik mijn voorhoofd kwijt ). Maar eigenlijk vind ik hem wel stoer.

Als je nu goed kijkt, maar dan moet je echt goed kijken, dan lijkt het een beetje op een hartje. Mijn hartje-vormig litteken, ik zou niet meer zonder kunnen. En eigenlijk valt hij alleen maar op als ik het vertel.

Posted by Des on februari 21 2011. Filed under Des on air, Real life, Real life/Future. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. You can leave a response or trackback to this entry