Muggen in Paramaribo

Twee maanden ben ik nu in Suriname. Gisteren moest ik denken aan de dingen die ik leuk vond en de dingen die minder leuk zijn. Mijn grootste irritatie betreft muggen. Muggen maken me gek!!!

Zittend smeren op de wc
Het is verschrikkelijk om jezelf elke dag in te moeten smeren met antimuggengel. Het is glibberig spul dat een beetje brand op de plekken die je hebt open gekrabd. Voor sommigen lijkt het overdreven maar ik word er af en toe echt wanhopig van! Stel je eens voor dat je nooit rustig kan douchen, op de wc kan zitten of staan, de afwas kan doen, je kleren kan wassen, een boek kan lezen. Meestal helpt onder een laken liggen, echter als daar een lichaamsdeel uit steekt dan word je er lek geprikt. Het trucje met de lemmetjes (limoenen) en de nagri (kruidnagel) werkte perfect….voor een dag! Elke dag zo een ding in elkaar zetten kost aardig wat op den duur.

Plakkerig spetters in je handpalmen
Elke dag insmeren met muggen-gel kost ook geld en is vooral irritant en plakkerig. Elke dag tegen jezelf zeggen dat je je niet zo moet aanstellen…werkt averechts! Het is frustrerend als je net je bed uit komt en ff op het randje wil zitten om wakker te worden en meteen al tig muggen om je benen hebt zwermen die direct beginnen te prikken. Een keer zag ik een mug op de grond, deze had zich zo vol gezogen met bloed dat het geeneens meer kon bewegen…. Pets!!!!! Ze maken mij tot een moordzuchtig wezen want ik ga nu op jacht en voel me zeer voldaan als ik de bloedspetters en de restjes mug in m’n handpalmen zie!!!

Onbegrijpelijke akoestiek
Waar ik om moet lachen is dat mensen mij soms echt niet begrijpen als ik iets zeg. Als ik bijvoorbeeld aan het werk ben en ik vraag mensen of ze ‘vast iets willen drinken’ kijken ze me schaapachtig aan. De een zegt vervolgens tegen de ander: mi n’e verstan, sa’a’e taki?!(ik begrijp hem niet, wat zegt hij?!!). Meestal herhaal ik het langzaam en luider. Ik heb bedacht dat mensen hier harder praten omdat het allemaal nog zo open is en veel in de buitenlucht gebeurt. In Nederland is alles ommuurd en overdekt en heb je een andere akoestiek waardoor we daar misschien niet zo hard hoeven te praten. En soms gooi ik er gewoon een Surinaams accent uit, dat natuurlijk verschrikkelijk uit mijn mond klinkt!!

Zwetende magische jeuk
Een ander vervelend ding is de jeuk. In de wandelgangen van Paramaribo word gezegd dag het een ziekte is die door ons, bakras en blakras, is meegenomen uit Nederland. Soso taktaki(alleen maar gelul!)!! Ik heb jeuk aan mijn ogen, jeuk aan oude littekens en tattoos als het warm is en jeuk na een bezoek van die freaks of nature, die verrotte muggen!! En dat is hier begonnen… Soms is het zo warm, zeker vlak voor een regenbui!, dat je zittend al aan het zweten bent en het vocht gewoon over je gezicht uit je lichaam stroomt. Je lichaam lijkt overuren te draaien. Dus je krijgt ook vaker honger. En er is zoveel lekker eten… Ik ben dus een beetje aangekomen, niet veel maar wel een beetje en het stoort mij. Dingen als sla en komkommer zijn niet standaard hier ook al zijn ze wel te krijgen. Je loopt ook tegen andere dingen aan, de Surinaamse komkommers zijn niet zoals de Europese die je in z’n geheel kunt eten. Ze zijn bitter! Er is een magisch proces om ze eetbaar te krijgen. Die magische formule ken ik niet! En als ik het vraag, wat ik al meerdere malen heb gedaan, zegt men ‘gewoon’ of ‘bitter?!’

Genieten
En toch als men mij vraag of ik Nederland mis, is het antwoord ‘nee’! Als men vraagt of ik terug zou willen, is het antwoord ‘misschien op vakantie?’. Als men vraagt of ik het naar mijn zin heb, is het antwoord ‘helemaal!’. Dat allemaal terwijl ik woest in mijn ogen wrijf, als een gek aan mijn benen krab of met een servet mijn gezicht af neem. Ik geniet namelijk ook! Ik geniet van de zon. Van de gekke mensen. Van de aandacht. Ik geniet vooral van de zoektocht naar een bestemming. Waar kom ik terecht straks?! Ik geniet er van dat die vraag nog onbeantwoord is en dat het alle kanten op kan gaan.

De perfecte week
Deze week heb ik wel een week die een voorbeeld is van hoe ik wil dat het voorlopig moet zijn. Werken in een restaurant(doe ik nu al een paar weken), werken als gids (ben nog trainee maar het is zo leuk dat ik dit wel een tijdje wil gaan doen!) , werken als stylist (leuke opdracht binnengehaald!), werken aan mijn eigen ding (deze week in twee kranten gestaan als jonge ondernemer!). Van veel mensen kreeg ik te horen ‘wow, je bent er net zes weken en nu al in de krant!’. Anderen noemden me inspirerend. Sommigen waren trots! Ik ben er zelf nogal gelaten onder en met vlagen zelfs een beetje nerveus. Want ik volg namelijk gewoon mijn gevoel en dat resulteerde in alles wat ik net noemde. Ondertussen irriteer ik me aan de muggen… Rotbeesten…. Rotbeesten!!!….

Posted by Christio Wijnhard on augustus 18 2013. Filed under Real life, Real life/Future. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. You can leave a response or trackback to this entry