|

Paramaribo;evenveel sportscholen als kerken

suriname-nederland-christioChristio verruilde het koude, regenachtige Nederland kortgeleden voor Suriname. Wekelijks vertelt hij je over zijn belevenissen.

Het was gepland. Zodra ik in Suriname was zou ik drie dingen zoeken: sportschool, rijschool, baan. Het eerste zodat ik mij niet zou vervelen en snel het ritme zou herpakken. Het tweede was omdat ik me zelfstandig moet kunnen verplaatsen, het OV is hier anders dan in Nederland. En het derde was omdat ik die eerste twee moet kunnen betalen.Dus gingen wij op pad.
christio-wijnhard-terug-suriname-airmagazine
Het viel mij op dat er wel sportscholen waren, maar niet zo veel als kerken.
Met mijn oom reden wij bijvoorbeeld langs de kerk van de EBG, de evangelische broedergemeente. Er speelde een live band en het valse gezang ter aanbidding van de Here, schalde door de luidsprekers.
De kerkgangers zaten allemaal onderuit gezakt in witte, plastic tuinstoelen.
‘Allemaal duivels!’, zei mijn oom droog. Ik begon te lachen. Hij ging verder. Dat er praktisch zoveel kerkgemeenschappen waren als politieke partijen en dat ze ook hetzelfde functioneerden. Dat die band er stond om publiek te trekken. Dat het ook enorm van belang was dat de voorganger een leuk babbeltje had. Dat het daarom allemaal duivels waren want als ze echt geloofden, zouden die band en dat babbeltje helemaal niet nodig zijn….

‘Allemaal duivels!’ zei oom Jansingh droog

Onze autorit bracht ons langs nog meer kerkjes.
Suriname staat wereldwijd bekend om die straat in het centrum met die synagoge en die moskee. Maar ik ontdekte een straat met de kerk van de Bruidsgemeente en de kerk van de Wesleyaanse Gemeente.  M’n tante en ik moesten lachen. Het leek erop dat Wesley, die knul uit de buurt zeg maar want zo een moderne naam!, had bedacht dat hij de nieuwe Messias was en tadaaaa de Wesleyaanse  Gemeente was ontstaan! Het schijnt dus zo te zijn dat als je lid zou willen worden van zo een gemeente,  je gewoon een inschrijfformulier dient in te vullen en in te leveren met als bijlage een salarisstrook waarbij je verplicht, elke maand, 10% van je salaris moet inleveren!!!!! Hoedan?!

‘… 10% van je salaris inleveren….’

Ondanks dat ik mij verbaasde over deze gang van zaken, zag ik ook iets anders. Suriname is het land van de mogelijkheden!
Op elke straathoek zie je wel iemand iets verkopen vanuit z’n auto. Veel huizen hebben een kraampje bij de poort met een bbq of groente, fruit en zuurgoed.
Overal zie je simpele bouwseltjes van hout en zinkplaten en een bord Car Wash.  Soms met leuke namen zoals Moi Lobi, mooie liefde. Ricardo, Hesdy of Anwar wassen je auto dan voor je, blijkbaar met liefde.  Het maakte mij best vrolijk, ondanks dat het hosselen, zoals ze dat hier noemen, in mijn ogen ook was doorgedrongen tot in het religieuze leven. Religie is Big business in het Westen maar nu ook hier.
column-airmagazine-suriname
Uiteindelijk hebben we ons weer gericht op de sportscholen. Er zijn er wel wat. Gemiddelde contributie is 60 srd per maand, inschrijfgelden wisselend. Wat je ervoor krijgt ook. Bij Cobra Gym bijvoorbeeld heb je qua apparatuur diverse merken, jaartallen en dus stijlen.  Allemaal gepropt in een kleine donkere ruimte. Het was eclectisch te noemen. Al die verschillende kleuren, het had iets prettigs moest ik zeggen. Maar gesloten in het weekend want zei de, verder erg behulpzame, dame: ‘ mense moeste ruste in et weekend!’

 ‘… Mense moete ruste in et weekend..’

Ted’s Gym was ruim en licht, jonge mensen, mooie auto’s voor de deur! De eerste maand kreeg je gratis begeleiding. Zaterdags geopend en in de toekomst ook op zondag. Nice! MK’s Gym was vooral schoon en netjes, in het huisreglement stond vermeld dat je verplicht was te zorgen voor een aangename lichaamsgeur! Het was de duurste, met de grootste mannen en helaas de beperking van maximaal 4x per week trainen. Power Gym was dicht. We gluurden door het raam naar binnen. Donker.

… verplicht te zorgen voor een aangename lichaamsgeur …’
De keus viel op de sportschool die het verst lopen was. Maar wel het meeste te beiden had qua apparatuur en service. Ik denk dat ik het ervoor over heb. In Nederland deed ik dat ook, 25 minuten lopend heen en 25 minuten lopend terug. En nu is het wel iets heel anders, lopen in de kou, dan lopen in de brandende zon, maar toch. Voor iets waar ik achter sta, vind ik het niet erg.

‘..als Wesley het kan,…’

Over een week heb ik een fiets, een roze fiets! En ik grapte tegen m’n tante dat ik naar de gym zou fietsen en dat ze zouden zeggen tegen elkaar ‘ daar komt ie op z’n fietsje, die arme immigrant!’ Maar het is een begin, de eerste stap is gezet. En daarnaast: als Wesley het kan, kan ik het ook!!

Posted by on juni 24 2013. Filed under Real life, Real life/Future. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. You can leave a response or trackback to this entry

3 Comments for “Paramaribo;evenveel sportscholen als kerken”

  1. Chrisje,

    Heel leuk jou verhaal.
    Keep up the good work.

    Dikke kus, uit het regenachtige Holland.

  2. Hahahaha geweldig! Vooral inschrijfing met een F geniaal gewoon. Ai sranan! Hoe bevalt de Gym? Ben namelijk zelf ook pas geremigreerd en op zoek.

  3. Hai, welke sportschool was het verst? Je lijkt positief over Teds Gym..is dat em?

Leave a Reply to Wineke

Vertel het door




Black Friday 2021Black Friday 2021