Scheren en solliciteren in Suriname

Het nieuwe rookverbod in Suriname en kappers met roestige scharen.Christio verruilde het koude, regenachtige Nederland kortgeleden voor Suriname. Wekelijks vertelt hij je over zijn belevenissen.

Afgelopen woensdag heb ik mijn hoofd laten kaalscheren terwijl ik het de week ervoor nog had laten bijwerken, mijn hippe kapsel met ingeschoren scheiding. De kapper leek te balen alles eraf te moeten halen maar ineens leek hij het te snappen. ‘Je bent moe…’. Ja, ik was even moe van alles. Twee weken hier en ik had al ( of nog) stress?!!

‘ een gevaarlijke schaar met roestvlekken’

De kapper hield verder zijn mond dicht behalve als ik mijn hoofd omhoog of omlaag moest doen(‘op’eng!, sak-eng!’) Hij werkte snel en netjes. Net als mijn kapper in Nederland. Dat was ook de enige gelijkenis. De woorden ‘tough love’ kwamen in me op terwijl hij ook mijn baard eraf schoor. Hij ging namelijk over mijn hele gezicht met het scheermes. Niks weldadige massage, niks gezichtsmasker maar ratsjratsjratsj en daar was je facial scrub. Nogmaals ratsjratsjratsj en ook mn wenkbrauwen waren bijgewerkt. Met een gevaarlijke schaar met roestvlekken werden m’n neusharen in een zenuwslopend tempo bijgeknipt. Na een flinke wolk babypoeder mocht ik 15 srd afrekenen en vertrekken. Peinzend vervolgde ik mijn weg naar huis. Enigszins blij dat ik met een korte broek liep, in de zon, in plaats van over de Vijzelstraat in Amsterdam met een winterjas.

De dag ervoor had ik een sollicitatie gesprek gehad. En dat was helemaal misgegaan. Voor het eerst in mijn leven kreeg ik een blackout tijdens zoiets belangrijks. Alles leek minder zonnig. Ik was boos op mezelf. Hoe zou ik het ooit hier redden als ik mijn eerste gesprek al zo schrikbarend slecht had gedaan?! Misschien was ik geïntimideerd geraakt door de oudere Hollandse man waar ik het gesprek mee had. Niet verwachtend dat ik in Suriname op z’n Hollands zou worden doorgezaagd over de delen van mijn CV die niets met horeca te maken hadden.

‘Alles leek minder zonnig’

Het westerse in mij was door dat gesprek wakker geschrokken en dat gaf me nog meer stress en er vormden zich diverse doemscenario’s in mijn hoofd. Ik zag mezelf bedelend op straat lopend. Want m’n spaarcenten waren op en ik kreeg maar geen werk want ik werd keer op keer afgewezen omdat ik steeds blackouts kreeg. Ik zag m’n familie teleurgesteld zijn, ik zag sommige mensen hard lachen, ik zag zoveel dat het me twee dagen, dat kappersbezoek, meerdere gesprekken, enkele heftige workouts en een flink stuk red velvet cake kostte om bij te komen.

Ik was er om het anders te doen en binnen no- time zat ik toch in mijn oude ritme. Eigenlijk moest ik dus blij zijn dat het gesprek niet goed ging. Anders had ik met een super drukke baan gezeten en hetzelfde probleem gecreëerd als in Nederland. Toen ik dat besefte, kwam ik langzaam weer tot rust. Alsof de ronddraaiende tol weer vaart minderde om vervolgens tot stilstand te komen. Ik pakte hem op voor hij omviel!!

‘Mijn yeye’

Het is mijn doel mijn creatieve kant meer tot uiting te brengen hier. Mode, styling, schrijven, theater, wat er maar bij komt kijken. Na die bewuste dipdag(en) heb ik mezelf herpakt. Het heeft geen nut te stressen en dingen snel te willen.
Ik hou het erbij dat mijn diepste ik, ‘yeye’ zoals ze dat hier noemen, mij op harde Surinaamse wijze heeft laten zien dat ik naar haar moest luisteren. ‘Haar’ omdat ik ook geloof dat het een residu van mijn oma’s energie is, wiens graf ik inmiddels ook had bezocht. Ik moest vertrouwen in ons hebben en geen gekke stappen nemen, als een kat in het nauw!

‘Dat ze me een bord voorschotelde met rijst èn aardappels’

Ik mis mijn moeder ook. Onze kopjes groene thee in de avond. Samen snacken. Dat ze me een bord voorschotelde met rijst èn aardappels en vervolgens bestraffend vroeg wanneer ik weer ging sporten. Maar dit is toevallig ook de week dat onze skypeverbinding eindelijk ging werken. En het feit dat ze nu dan toch weer een stukje dichterbij was, gaf me ook een positieve boost. We kunnen als vanouds samen thee drinken!

‘roken waar je de hemel kunt zien’
Binnenkort heb ik een Skype-date met m’n zus. Dan wil ik ergens gaan zitten met een wijntje, en als het kan een sigaretje. Als het kan! Want sinds drie weken is er, net als in Nederland, een rookverbod in Suriname. In publieke ruimtes mag er niet meer gerookt worden. Van kennissen hoorde ik dat het zo was dat je alleen op plekken mocht roken waar je de hemel kon zien. Het had zo in de krant gestaan zeiden ze en ik moest erom lachen. Geen onduidelijke taal zoals in Nederland. Gewoon duidelijk en simpel.

Het deed me nogmaals beseffen dat Suriname langzaam steeds Westerser aan het worden is. Ik vind het niet zo erg. Het is anders als je ergens in meegroeit dan dat je er ineens middenin terecht komt en het moet proberen bij te benen.
En het is anders als je ergens bent waar er altijd nog wel een open deurtje te vinden is in plaats van een gesloten fort met muren waar je nauwelijks doorheen of overheen komt. Raar is het nog wel om in Suriname ergens weg te moeten om te roken in een rokersgedeelte. Maar ach, verplicht de hemel te moeten zien, is geen straf zolang het zonnetje maar schijnt!

Alle nieuwtjes, blogs, winacties en tips altijd als eerste in je mailbox? Schrijf je hier dan in voor onze Airmagazine nieuwsbrief.

Posted by Christio Wijnhard on juli 3 2013. Filed under Real life, Real life/Future. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. You can leave a response or trackback to this entry