Fietsavonturen in Suriname

Als ik vrij ben,  doe ik fietstours naar natuurpark Peperpot, een oude plantage. Het betaalt lekker, maar voelt niet als werken. Op de fiets door het rurale Suriname, dat is nice!

Het briesje, de ochtendzon, de vriendelijke bevolking. Zeker als ze je kennen als gids, zijn ze extra aardig en maakt het niet uit dat ik uit Holland kom. Ik heb het gezien bij verschillende gidsen. Mensen waarderen het werk dat ze doen, dat ze het land vertegenwoordigen. Als gids ben je gastheer voor een heel land. Het gaat me goed af. Kijk, ik heb 26 jaar in Nederland gewoond. Vanaf mijn tiende tot aan mijn 36ste. En in die tijd heb ik maar twee keer  gefietst. In Suriname had ik wel een fiets maar ik botste ooit tegen een blinde man op. En dat was het einde van Byciclio!

“En ik kan geen band plakken”

Tot ik hier aankwam en ik op de fiets richting Commewijne stapte alsof er geen 26 jaar tussen had gezeten! Na enkele tours bedacht ik me dat er echt wel een moment zou komen dat er iets mis zou gaan zoals een band die lek zou raken. En ik kan geen band plakken, ik weet geeneens hoe zo een fiets eruit ziet van binnen! En dat gebeurde vorige week, band lek en ik stond daar met vijf toeristen die wilden fietsen. Ik besloot  gewoon om hulp te vragen en het bleek dat er maar een tourist echt wist hoe het moest. Ik kreeg gelijk een cursus en ik noemde hem de held van de dag. De hele dag!

“Dat ik zoveel wist over mijn land”

Uiteindelijk bleek dat de band helemaal verrot was en we liepen terug maar de aanlegsteiger waar er per boot een nieuwe fiets werd gestuurd. Anderhalf uur later begonnen we aan de tocht en na een uur begon het te regenen en dat deed het de hele dag. Ik werd chagrijnig en toonde ook dat ik baalde. Maar ik toonde ook dat ik ze een leuke dag wilde bezorgen. Normaal zie je namelijk apen en zo in het natuurpark. Door de regen was er geen aap te bekennen ook al hoorden we. Vreemde was dat mijn touristen ondanks alles constant zeiden wat een geweldige tour het was.  Dat ik zoveel wist over mijn land ondanks dat ik zo lang was weggeweest. Dat ik op hun vele vragen antwoorden had. En toen we verregend terugkwamen zeiden ze niet zoals alle anderen enorm bedankt en weg waren ze, nee, ik kreeg van de ene helft 40 srd fooi(10 euro) en van de ander 20 srd(5euro) en of ik nog en biertje mee wilde drinken! Gedaan en van die fooi heb ik eten gehaald voor mij en m’n nieuwe huisgenoot die dezelfde avond in zou trekken. Die dag was, ondanks het rommelige begin, een topdag!

Posted by Christio Wijnhard on november 11 2013. Filed under Real life, Real life/Future. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. You can leave a response or trackback to this entry